Het lijkt soms zo gemakkelijk gezegd ‘Goh, je hebt toch een burn-out? Dan plan je toch niet een heel weekend vol?’. Dit klonk mij ook altijd logisch in de oren, totdat ik nu zelf de ontvanger van deze vraag ben en ik merk dat het niet zo logisch is. Zoals alles in de wereld, is ook een burn-out niet zwart-wit, er zitten veel grijze kanten aan de situatie en die begin ik steeds meer te ontdekken.

Het eten van linzen heb ik de laatste tijd een beetje tot kunst verheven. Vroeger vond ik ze maar wat vies, maar de laatste tijd krijg ik er geen genoeg van! En met deze salade combineer ik ze met twee andere favorieten: zoete aardappels en feta, een overheerlijke combinatie!

Mijn pagina met Berlijn hotspots is continu in verandering. Maar zelfs ik kom er niet aan toe om elke nieuwe favoriet toe te voegen, laat staan dat ik verwacht dat jullie er elke dag kijken of er weer iets nieuws is. Dus heb ik besloten om af en toe in een blogpost een paar nieuwe favoriete adresjes te delen. In deel één: Ungeheuer, Facciola, Khwan en meer!

Kort nadat we Scot adopteerden, merkten we dat hij groot fan is van de wind. De zondagen op Tempelhof stak hij parmantig zijn neus in de lucht terwijl zijn oren mee wapperden met de wind als die van de hond in Neverending Story. Meer reden hadden we niet nodig om een weekend aan het strand te boeken. En als je woont in Berlijn en smacht naar een weekend strand, eindig je (bijna) automatisch op Rügen. En dat is niet zonder reden.

Volgens mij roep ik al vanaf de eerste post over Sofia, dat ik vooral uitkijk naar het delen van de foto’s van Buzludzha en onze tour naar het Rila klooster. De eerste volgt snel, maar de kleine roadtrip naar het Rila klooster wil ik hierbij graag met je delen. Dit klooster is volgens mij een van de meest gefotografeerde plekken rondom Sofia en wij wilden hem dan ook echt niet overslaan. Met een gehuurde auto besloten we echter om ook vooral van de route nog wat bijzonders te maken en onderweg ontdekten we een junkyard met Stalin, versleten Trabantjes en talloze oude televisies.

Terwijl ik dit schrijf, had ik op therapie moeten zijn maar dankzij een platte achterband zit ik thuis. Een moment van bezinning, zoals ik er zoveel heb gehad de laatste tijd. En een mooi moment om me eens aan deze blog te wagen, want wat is er nou precies aan de hand?