Altijd maar door, geen ‘nee’ zeggen, pushen tot het uiterste en verder, knallen totdat je erbij neervalt. En ineens val je en besef je dat het te snel is gegaan. Dat moment heb ik de afgelopen twee, drie maanden bijna non-stop ervaren en ik ben kapot. Of liever gezegd, ik wás kapot. Gisteren voelde ik voor het eerst weer wat ademruimte en lucht om me heen en dat was zó fijn!
Dit is geen blog om te laten zien hoe zielig ik mezelf vond, dit is een blog om de valkuilen waar ik wederom volledig in ben gesprongen met je te delen. Omdat iedereen zich daar regelmatig weer in bevindt en dan een helpende hand best fijn kan zijn.
Clichés zijn er omdat ze waar zijn
Er zijn van die momenten dat er veel gaande is, niet alleen op je werk of studie maar ook in je leven daar omheen, want let’s face it: dat leven daarnaast is ook nog bést belangrijk. Normaal floreer ik juist bij die momenten, ben ik het sterkst als er veel speelt maar soms is het te veel en is het lastig het begin en eind nog te zien.
Vergeet dan niet om aan jezelf te denken. Het klinkt heel cliché en vanzelfsprekend maar dat is het op dat moment niet. Hoe normaal het op dat moment ook lijkt om even geen pauze te nemen om op adem te komen, is dat juist het beste wat je kan doen. Ik heb mezelf die kans amper gegeven waardoor ik dagen lang ineens niks anders kon dan slapen. Bloedarmoede of ontzettend oververmoeid? Ik wist alleen dat ik het mezelf had aangedaan door zoveel van mezelf te eisen.
Prioriteiten
Realiseer je dat je, zelfs in die periodes dat álles belangrijk lijkt, prioriteiten kan stellen. Wat moet er bijvoorbeeld op dat moment écht als eerste gebeuren? Wat zijn dingen die elke dag terugkomen waar je hoe dan ook mee te maken krijgt? Maar wat kan er ook na die periode of kan je ook op een rustige zaterdagmiddag onder ogen komen? Neem de tijd om voor jezelf te besluiten wat het belangrijkste is. Dit heeft niks te maken met afstrepen maar is bijzonder leerzaam om te kijken waar je je energie voor moet gebruiken.
Energie
En daar komt de dooddoener: energie. Het was bij mij een chaos, alles moest tegelijkertijd en ik zorgde ervoor dat dat lukte. Daarna stortte alles in. Het enige dat ik nog kon was werken, slapen, eten, slapen en weer opnieuw. Ik dwaalde rond, deed wat ik moest doen maar dat waardoor ik altijd zo sterk sta, was tijdens die lange periode helemaal verdwenen. Mijn blog ging (wederom) op pauze, ik zag níks van de stad, had moeite met bezoek of om met vrienden af te spreken, laat staan om nog creatief bezig te zijn. Niks lukte meer. Ik had veel te veel van mezelf gevraagd de periode daarvoor, niet genoeg geluisterd naar waar mijn grenzen lagen.
Dus kinders, luister naar je lijf. Als je moe bent, neem even tijd voor een dutje of ga iets eerder naar bed om nog even rustig een boek te lezen. Ga niet door tot diep in de nacht omdat je geen rust in je reet hebt. Die krijg je vanzelf als je jezelf dwingt om even stil te staan. En daar komt het soms op neer, jezelf dwingen om pauze te nemen maar dat moet je écht doen.
Inderdaad, tijd en rust voor jezelf is ook belangrijk!
Ja, misschien nog wel het belangrijkste om regelmatig rekening mee te houden!
You so wise! :*
Fijn dat je je weer wat beter voelt maar kut dat je eerst door zo’n rot periode moest. :( Ik denk dat ik er nu een beetje tegenaan aan het hikken ben. Dus je blog is goed advies voor mij. Ik moet pauze nemen. Nu.
Ja echt hoor! Niet te lang doorgaan en maar pushen, gewoon pauze nemen om op adem te komen. Kan zo’n periode niet aanraden ;)
Clichés zijn zo waar. En rust nemen en aan jezelf denken is het belangrijkste wat we voor ons eigen lichaam kunnen doen. Je hebt er maar een. <3
Ja echt, clichés zijn er niet voor niks blijkt maar weer. En mooie en wijze woorden <3
En gelukkig kan je dan zeggen, ook dat mag in Berlijn ;-) die stad blijft er wel, je kan t altijd nog inhalen. En anders maar lekker niet. Liefs!
Dat is waar! Vergeet ik nog wel eens tot mijn grote ergernis, dan loop ik weer te rennen en vliegen om zoveel mogelijk te zien en ondertussen zie je daardoor zo weinig. Gelukkig gaat Berlijn inderdaad niet weg :)
Zo’n periode heb ik rum een half jaar geleden gehad en dat was niet fijn! Gelukkig luisterde ik net op tijd goed naar mezelf en is het allemaal goed gekomen. Zo waar wat je zegt; rust nemen is echt belangrijk! En luisteren naar jezelf best moeilijk zo nu en dan, maar op tijd aangeven dat je rust nodig hebt pakt zoveel beter uit dan te laat zijn…
Fijn dat je je inmiddels weer beter voelt,
Vervelend dat jij er een half jaar geleden ook tegenaan aan het hikken was, maar goed dat je er op tijd bij was :) Soms ook best lastig om dan naar je eigen wijsheid over rust te blijven luisteren maar zo belangrijk.
Ah, zo herkenbaar. Ik ben vorige maand uit het niet flauwgevallen, met een hersenschudding als gevolg. Vervolgens lag ik twee weken energieloos in bed, maar (bloed)testen wezen niets uit. Achteraf denk ik misschien dat ik oververmoeid was (ben?). Het gekke is alleen dat mijn leven vooral vrij leuk is, dus eigenlijk mag ik niet klagen. Ik probeer alleen wel wat vaker aan mezelf te denken en rustmomenten in te lassen, want ik heb nog steeds energietekort.
Fijn blogje en goede tips, kan ik wat mee :-)
Zo herkenbaar dit, ik blijf altijd maar gewoon doorgaan. Het wordt tijd om eens pauze te nemen!! Gelukkig voel je je weer wat beter :)
Fijne woorden. Echt heel belangrijk om soms even rustig aan te doen en te kijken wat er nu écht belangrijk is en moet gebeuren. Ik zet altijd alles dat ik ‘moet’ doen op een lijstje in mijn telefoon, maar soms wordt dat lijstje zo lang dat ik maar bijna alles eruit haal – want anders word ik echt gek. Drukte, drukte, drukte…
Fijn artikel! Ik realiseer me dat ik geen rust pak. Ik blijf maar door gaan. Geen fijn gevoel vind ik het maar ik heb het idee dat ik geen andere keuze heb. Toch is rust erg belangrijk.
Mooi geschreven!.. En zo waar! Het is soms zo lastig omdat, als je moe bent, je al het gevoel kan hebben dat je niks doet, en dan nóg meer niks doen?! Maar ja, soms heb je even pauze nodig.
Gelukkig gaat het nu weer beter! Liefs, Fleur
Mooi geschreven, Eva! Ik herken er heel erg veel van! Let goed op jezelf en probeer te bedenken waarom je je zo gehaast voelt en of alles wat je doet ook echt nodig is. Hoop dat je er snel weer bovenop komt!
Mooi, en maar al te waar. Toevallig las ik vorige week ergens de spreuk ‘Als je het te druk hebt om een pauze te nemen, dan is het de hoogste tijd voor een dag vrij’.
Nou moet ik het alleen zelf ook nog toepassen. ,
[…] maand was eindelijk de puf weer terug om dingen te doen. Ik wist van de bank (en uit bed, mijn lievelingsplek) te komen en eindelijk weer […]