Mijn eerste keer in Thailand

Ik heb lang, heel lang nagedacht over hoe ik moest schrijven over Thailand. Ik ben geen travelblogger, heb de wereld niet gezien en heb dus geen backpack vol vergelijkingsmateriaal. Ik deel wel graag tips, hotspots, plekken die je moet bezoeken in toffe steden. En dan vooral tips die haalbaar zijn voor jullie tijdens een bezoek aan Berlijn, Hamburg of Boedapest… Maar hoe moet dat met Thailand?

In no-time kan ik een lijstje opstellen met restaurants, kroegen, de fijnste stranden en de leukste activiteiten in Bangkok, Chiang Mai en Koh Lanta maar heb je daar echt wat aan? Dus liever schrijf ik over mijn eerste keer Azie, de angst voor vliegen, de bijzondere momenten en de lessen die ik heb geleerd. Dit is dan ook slechts het eerste deel van mijn Thailand-posts.

Eerste keer Azië

Ik moet het eerlijk toegeven: Azië trok me helemaal niet. Amerika, daar wilde ik graag heen en Europa heeft ook nog zoveel te bieden. Daarnaast heb ik geen bijzondere voorliefde voor het eten, en de hysterie rondom de boeddhabeelden die te pas en te onpas overal opduiken, ontloop ik ook liever. Maar toch, met een aanstaande trip naar China in mijn achterhoofd, leek het me niet verkeerd om me eens op een langzame manier onder te dompelen in de Oosterse cultuur. En waar beter te beginnen dan in Thailand? In dit land, overspoeld door toeristen, is namelijk alles al ontdekt. En dat vond ik toch best wel prettig voor een eerste keer buiten Europa.

Bangkok is misschien net zo ‘puur Azië’ als Amsterdam een juiste vertegenwoordiger is voor de rest van Nederland maar vanaf het moment dat we voet zetten buiten het vliegveld, de BTS richting ons hotel namen en vanuit daar de wijk Silom ontdekten, wist ik dat ik het volledig had onderschat. Midden december is het klimaat er heerlijk, warm maar niet beklemmend en waande ik me in hartje zomer, een aangename afwisseling van het gure weer dat zich net meester begon te maken van Berlijn.

Men zegt vaak dat je Bangkok haat of juist geweldig vindt, iets wat ervoor zorgde dat we expres een zielloos hotel hadden uitgekozen. Mocht het inderdaad overweldigend zijn, dan konden we ’s avonds in ieder geval op een neutrale plek even bijkomen. Maar dat was écht niet nodig.. De stad was in een woord geweldig! De hysterie, de waanzin, de bizarre mensen, alles is over de top en je weet niet waar je moet kijken maar toch viel er een bepaald soort rust over me heen. Alsof ik ineens wist dat ik niet alles kon zien, het gewoon moest nemen zoals het kwam en genieten van het moment. En dat deden we.

Ik heb nog zoveel te vertellen en zoveel momenten te delen maar mocht je ondertussen al vragen hebben, stel ze gerust. En ondertussen alvast foto’s, heel veel foto’s!