Vanochtend stond ik onder de douche, lichte haast want ik kon mijn bed weer niet uitkomen, snel inzepen en afspoelen en ineens de reminder ‘shit het is al woensdag vandaag.. Dus we hebben nog maar drie nachtjes!’

Berlijn komt dichterbij en ik heb er zin in, kijk er heel erg naar uit, heb een gezonde bak zenuwen in mijn buik maar trek tegelijkertijd de chaos in huis heel slecht, vind de komende dagen nú al te snel gaan en ben heel benieuwd of dat afscheid nemen wel zo easypeasy zal zijn als ik in eerste instantie dacht.

We zitten in de bus naar het station, het optreden van Me First And The Gimme Gimmes in de Melkweg staat op de planning maar onze hoofden zijn er niet helemaal bij. “Wat gaan we doen?” vraag ik Joppe als we ingestapt zijn. Zijn hoofd verandert in één grote glimlach en op dat moment weten we eigenlijk genoeg, “We gaan het doen.” “Ja he?” “Ja!”